کد مطلب:137440 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:146
شمر چگونه انسانی بود؟
گاهی سؤال می كنند: شمر چگونه جرأت كرد و این جنایت بزرگ را مرتكب شد؟! چگونه می شود كه قساوت قلب در آن ملعون تا این حد برسد؟! آیا او انسان بود یا طبیعت دیگری پیدا كرده بود؟!
در جواب این پرسش می گوییم: شمر هم یكی از افراد بشر بود كه با ایشان در گوشت و خون و طبیعت و فطرت خداداد، هیچ تفاوتی نداشت. جز این كه او بر اثر تكرار گناه، عادت به معصیت و كوچك و بی اهمیت شمردن نافرمانی خدا، كارش به جایی رسید كه گناه كردن مانند آب خورن برایش آسان شد! و هر كس كه حالش این گونه باشد، قلبش سخت شده و كوردل می شود، به طوری كه درست نمی فهمد چه می كند.
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «دلها سخت نمی شود مگر به خاطر
كثرت و زیادی گناه»! [1] .
قرآن نیز می فرمایدء: «دلهای آنها به سبب گناهانی كه مرتكب شده اند، زنگ زده است»! [2] .
و همچنین، هر كسی كه در گناه اصرار ورزد و به دستورات دین اهمیت ندهد، و از حساب و عقاب الهی هم باكی نداشته باشد، می تواند همان كاری انجام دهد كه شمر مرتكب شد!
امام صادق علیه السلام فرموده است: «چون كسی گناهی مرتكب شود، بر قلبش یك نقطه سیاه نقش می بندد؛ پس اگر توبه كرد، پاك می شود، و اگر باز گناه كرد آن سیاهی زیاد می شود تا این كه بر اثر گناه قلب را سیاهی فرامی گیرد. در این صورت چنین شخصی هرگز به فلاح و رستگاری نمی رسد». [3] .
در جواب این پرسش می گوییم: شمر هم یكی از افراد بشر بود كه با ایشان در گوشت و خون و طبیعت و فطرت خداداد، هیچ تفاوتی نداشت. جز این كه او بر اثر تكرار گناه، عادت به معصیت و كوچك و بی اهمیت شمردن نافرمانی خدا، كارش به جایی رسید كه گناه كردن مانند آب خورن برایش آسان شد! و هر كس كه حالش این گونه باشد، قلبش سخت شده و كوردل می شود، به طوری كه درست نمی فهمد چه می كند.
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «دلها سخت نمی شود مگر به خاطر
كثرت و زیادی گناه»! [1] .
قرآن نیز می فرمایدء: «دلهای آنها به سبب گناهانی كه مرتكب شده اند، زنگ زده است»! [2] .
و همچنین، هر كسی كه در گناه اصرار ورزد و به دستورات دین اهمیت ندهد، و از حساب و عقاب الهی هم باكی نداشته باشد، می تواند همان كاری انجام دهد كه شمر مرتكب شد!
امام صادق علیه السلام فرموده است: «چون كسی گناهی مرتكب شود، بر قلبش یك نقطه سیاه نقش می بندد؛ پس اگر توبه كرد، پاك می شود، و اگر باز گناه كرد آن سیاهی زیاد می شود تا این كه بر اثر گناه قلب را سیاهی فرامی گیرد. در این صورت چنین شخصی هرگز به فلاح و رستگاری نمی رسد». [3] .
[1] بحارالانوار، ج 73، ص 354.
[2] سوره ي مطففين، آيه 15.
[3] اصول كافي، ج 2، ص 271. اين روايت با الفاظ نزديك، از امام باقر عليه السلام نيز در بحار الانوار مجلسي نقل شده است. (مترجم).